भाग १, भाग २, भाग ३, भाग ४, भाग ५, भाग ६, भाग ७ आणि भाग ८ इथे वाचा!
आईऽऽ आईऽऽ हे बघ काय?ऽऽ अगं आई हा माझा हात- कुठे... कुठे जायचंय आपल्याला? अगं आधी कोयता झालेला माझा हात- अं? आत्ता? पण- पण मला अजून तसं काहीच- अगं दीड एक महिना आहे अजून! तू अशी काय- थांब! थांब जरा!... मला आईला काही सांगायचंय! अगं थांब!... तुला आठवतंय आई?... मी आठ नऊ वर्षाची होते... मी किती वेळा तुला सांगायचे, ’मला आत्ताच्या आत्ता घेऊन चल!’ पहिल्या वेळी तू घाबरलीस... मलाच ओरडलीस, ’हे कुणी शिकवलं तुला?’ अगं मला खरंच तेव्हा वाटायचं की मला बाळ- मला खोदून खोदून सगळं विचारलंस... मी तुला कितपत काय सांगितलं कुणास ठाऊक! पुन्हा मी तुला ’घेऊन चल’ म्हणाले की तू ’हूं... हूं...’ करत नेहेमीसारखं पुस्तकात डोकं खुपसून बसायचीस... मी जास्तच केलं तर तू रागवायचीस... एवढा राग यायचा तुला? तुझं वाचन डिस्टर्ब केल्याचा? मी चिडून पुस्तकावरचं नावच तेवढं वाचायचे!... लांबून!... पुस्तकाला हात लावायची छाती कुठे होती?... चांगलं लक्षात आहे माझ्या, पुस्तकावरचं नाव... ’शिक्षण आणि समाजकारण’...
तुम्ही कुणी नसताना एकदा... आपल्या बिल्डिंगमधला तो... खरखरीत दाढीचा माणूस... आणि त्यानंतर मला नेहेमीच... तसं वाटायला लागलं... कुठेही पुन्हा तो दिसला की मला धडकीच भरायची... त्या दिवशी जेमतेम त्याला ढकलून मी बाहेर पळाले... पुन्हा जेव्हा जेव्हा घरी एकटी रहायचे तेव्हा माझं काय व्हायचं- जाऊ दे... पण मग मल सारखं वाटायचं... मला बाळ होणार- तसलं... तसलं काही त्यानं केल्यामुळे बाळ होत नाही हे माझं मलाच कळलं पण फार उशीरा... त्यामुळे मी किती वर्षं तशीच सैरभैर... पुस्तक संपवून, हाताचा अंगठा आणि तर्जनीने चष्मा वर करून डोळे मिटून डुलक्या काढणार्‍या तुझ्याकडे मी नुसती पहात रहायचे!... तुला उठवून काही सांगितलं तर तू काय करशील!.. त्यापेक्षा सगळं आतच ठेवलेलं बरं!... खोल कप्प्यात!... आणि.. आणि आज तू एवढी घाई करतेयस! मला घेऊन जायची!... हॉस्पिटलमधे!!... आई, एक मिनीट!... मला त्या... त्या प्रसंगानंतर लग्नच करावसं वाटत नव्हतं!... मी टाळाटाळ करायचे आणि स्थळांकडे दाखवायला मला तू जबरदस्ती घेऊन जायचीस नं!... त्याची... त्याची आठवण होतेय मला... आता... तू अशी मला नेतेयस नं! तेव्हा...
मला लग्न करावसं वाटत नव्हतं पण... पण बाळ व्हावसं मात्र वाटायचं!... अगदी हवहवसं- म्हणजे ते... बाळ होणार आहे असे भास व्हायचे मला म्हणून म्हणत नाही मी!... मला कळतच नाही!... त्या एका प्रसंगाने... मला लग्न करू नयेसं वाटायचं पण बाळ होऊ नये असं मात्र कधीच- आणि लग्न झाल्याशिवाय माझ्या लेखी बाळ होणं... आई... आई... एक सेकंद प्लीज... आई, मी होण्याच्या वेळी तुला कसं वाटत होतं गं? काय वाटत होतं? डोहाळे कसले होते? नॉशिया कसला होता?... शहाळ्याचं पाणी पीत होतीस का ग तू?... आणि...
(क्रमश:)
आईऽऽ आईऽऽ हे बघ काय?ऽऽ अगं आई हा माझा हात- कुठे... कुठे जायचंय आपल्याला? अगं आधी कोयता झालेला माझा हात- अं? आत्ता? पण- पण मला अजून तसं काहीच- अगं दीड एक महिना आहे अजून! तू अशी काय- थांब! थांब जरा!... मला आईला काही सांगायचंय! अगं थांब!... तुला आठवतंय आई?... मी आठ नऊ वर्षाची होते... मी किती वेळा तुला सांगायचे, ’मला आत्ताच्या आत्ता घेऊन चल!’ पहिल्या वेळी तू घाबरलीस... मलाच ओरडलीस, ’हे कुणी शिकवलं तुला?’ अगं मला खरंच तेव्हा वाटायचं की मला बाळ- मला खोदून खोदून सगळं विचारलंस... मी तुला कितपत काय सांगितलं कुणास ठाऊक! पुन्हा मी तुला ’घेऊन चल’ म्हणाले की तू ’हूं... हूं...’ करत नेहेमीसारखं पुस्तकात डोकं खुपसून बसायचीस... मी जास्तच केलं तर तू रागवायचीस... एवढा राग यायचा तुला? तुझं वाचन डिस्टर्ब केल्याचा? मी चिडून पुस्तकावरचं नावच तेवढं वाचायचे!... लांबून!... पुस्तकाला हात लावायची छाती कुठे होती?... चांगलं लक्षात आहे माझ्या, पुस्तकावरचं नाव... ’शिक्षण आणि समाजकारण’...
तुम्ही कुणी नसताना एकदा... आपल्या बिल्डिंगमधला तो... खरखरीत दाढीचा माणूस... आणि त्यानंतर मला नेहेमीच... तसं वाटायला लागलं... कुठेही पुन्हा तो दिसला की मला धडकीच भरायची... त्या दिवशी जेमतेम त्याला ढकलून मी बाहेर पळाले... पुन्हा जेव्हा जेव्हा घरी एकटी रहायचे तेव्हा माझं काय व्हायचं- जाऊ दे... पण मग मल सारखं वाटायचं... मला बाळ होणार- तसलं... तसलं काही त्यानं केल्यामुळे बाळ होत नाही हे माझं मलाच कळलं पण फार उशीरा... त्यामुळे मी किती वर्षं तशीच सैरभैर... पुस्तक संपवून, हाताचा अंगठा आणि तर्जनीने चष्मा वर करून डोळे मिटून डुलक्या काढणार्‍या तुझ्याकडे मी नुसती पहात रहायचे!... तुला उठवून काही सांगितलं तर तू काय करशील!.. त्यापेक्षा सगळं आतच ठेवलेलं बरं!... खोल कप्प्यात!... आणि.. आणि आज तू एवढी घाई करतेयस! मला घेऊन जायची!... हॉस्पिटलमधे!!... आई, एक मिनीट!... मला त्या... त्या प्रसंगानंतर लग्नच करावसं वाटत नव्हतं!... मी टाळाटाळ करायचे आणि स्थळांकडे दाखवायला मला तू जबरदस्ती घेऊन जायचीस नं!... त्याची... त्याची आठवण होतेय मला... आता... तू अशी मला नेतेयस नं! तेव्हा...
मला लग्न करावसं वाटत नव्हतं पण... पण बाळ व्हावसं मात्र वाटायचं!... अगदी हवहवसं- म्हणजे ते... बाळ होणार आहे असे भास व्हायचे मला म्हणून म्हणत नाही मी!... मला कळतच नाही!... त्या एका प्रसंगाने... मला लग्न करू नयेसं वाटायचं पण बाळ होऊ नये असं मात्र कधीच- आणि लग्न झाल्याशिवाय माझ्या लेखी बाळ होणं... आई... आई... एक सेकंद प्लीज... आई, मी होण्याच्या वेळी तुला कसं वाटत होतं गं? काय वाटत होतं? डोहाळे कसले होते? नॉशिया कसला होता?... शहाळ्याचं पाणी पीत होतीस का ग तू?... आणि...
(क्रमश:)
No comments:
Post a Comment