भारत हा कृषिप्रधान देश आहे. भारत खेड्यांमधे वसलेला देश आहे. खेड्याकडे चला... अशी विधानं, आवाहनं आपण गेली कमीत कमी साठ वर्षं तरी ऐकतो आहोत.
दरम्यान पुलाखालून, पुलावरुन बरंच पाणी वाहून गेलंय...
आता जागतिकीकरणाच्या जमान्यात जग हेच एक खेडं झालंय असं म्हटलं जातं.
मोबाईल, इंटरनेट अगदी शेवटच्या माणसापर्यंत पोहोचलं पण वीज, पाणी ह्या मूलभूत गोष्टी अजून खेड्यांतच काय शहरातल्या, महानगरांतल्या कानाकोपर्‍यांतही पोचल्या आहेत का?...
दुसरी गोष्ट अंधश्रद्धांची...
बरंच पाणी वाहून गेलेल्या अशाच एका पुलावर एका अंधश्रद्धा निर्मुलनासाठी आयुष्य वेचणार्‍याचं आयुष्य हिरावून घेतलं तर गेलंच पण हे कोणी केलं याचा मागमूसही लागून दिला जात नाहीए...
माहितीचा अधिकार मिळाला पण त्या आधाराने अन्यायाला वाचा फोडणार्‍या कार्यकर्त्यांच्या जीवावर बेतलंच. कुणाच्या खुनाला वाचाच फुटली नाही तर कुणाचे खटलेच रद्दबातल ठरताएत...
तुम्ही नकारात्मकच चित्रं दाखवू नका हो! सकारात्मक काहीच बोलत नाही तुम्ही!.. असा उद्गार समोरुन लगेच येतो.
आहे ना नाही कोण म्हणतोय? पुढची पिढी खर्‍या अर्थाने हुशार आहे. प्रगती, विकास तर ती साधतेच आहे पण रचनात्मक कामही ती करताना दिसतेय. पहिल्यापासून झोकून देऊन किंवा चाळीशीनंतर संपूर्णपणे. सर्वप्रकारच्या संशोधनात चमकते आहे...
दोन टोकामध्ये दरी आहे हे तर मान्य करुया...
अर्धा भरलेला ग्लास असतो. त्याच्या दोन्ही बाजू वास्तव असतात. एक बाजू नि:संशय उजवी असते पण डावं कितीही झाकत राहिलं तरी डाचत रहातं. रहातं ना?...
बसमधला, खंडहर झालेल्या मिलच्या जागेवरचा बलात्कार, दलित युवक जळीत प्रकरण अशी प्रकरणं व्हायची थांबत नाहीत.
अशावेळी काय करायचं?... ज्याला बोलता येतं त्याने योग्य असेल ते योग्य ठिकाणी, योग्य प्रकारे बोलायचं.. याच धर्तीवर लिहिणार्‍याने लिहायचं. कलेच्या माध्यमातून सांगणणार्‍यानं सांगायचं...
२०१२ आणि २०१३ या दोन वर्षी "अभिलेख" उपक्रमाअंतर्गत असा योग जुळून आला. २०१२ ला बलात्कारीत युवतीच्या प्रश्नावरचा दीर्घांक "कन्या" सादर करायला मिळाला.
२०१३ म्हणजे गेल्यावर्षी "शुभमंगल सावधान!" ही एकांकिका सादर करायला मिळाली. अनेकांच्या सहकार्याने आपल्यापरीने प्रश्न मांडता आले. त्या प्रश्नांचे सकारात्मक कोन दाखवण्याचा प्रयत्न करता आला...
शुभमंगल सावधान आणि कन्या बद्दल या आधी इथे लिहिलंच आहे. कन्याचं ध्वनिचित्रमुद्रणही सादर केलंय.
अभिलेखच्या वाचकांसाठी इथे सादर आहे शुभमंगल सावधान या एकांकिकेचं दोन भागातलं ध्वनिचित्रमुद्रण...
दरम्यान पुलाखालून, पुलावरुन बरंच पाणी वाहून गेलंय...
आता जागतिकीकरणाच्या जमान्यात जग हेच एक खेडं झालंय असं म्हटलं जातं.
मोबाईल, इंटरनेट अगदी शेवटच्या माणसापर्यंत पोहोचलं पण वीज, पाणी ह्या मूलभूत गोष्टी अजून खेड्यांतच काय शहरातल्या, महानगरांतल्या कानाकोपर्‍यांतही पोचल्या आहेत का?...
दुसरी गोष्ट अंधश्रद्धांची...
बरंच पाणी वाहून गेलेल्या अशाच एका पुलावर एका अंधश्रद्धा निर्मुलनासाठी आयुष्य वेचणार्‍याचं आयुष्य हिरावून घेतलं तर गेलंच पण हे कोणी केलं याचा मागमूसही लागून दिला जात नाहीए...
माहितीचा अधिकार मिळाला पण त्या आधाराने अन्यायाला वाचा फोडणार्‍या कार्यकर्त्यांच्या जीवावर बेतलंच. कुणाच्या खुनाला वाचाच फुटली नाही तर कुणाचे खटलेच रद्दबातल ठरताएत...
तुम्ही नकारात्मकच चित्रं दाखवू नका हो! सकारात्मक काहीच बोलत नाही तुम्ही!.. असा उद्गार समोरुन लगेच येतो.
आहे ना नाही कोण म्हणतोय? पुढची पिढी खर्‍या अर्थाने हुशार आहे. प्रगती, विकास तर ती साधतेच आहे पण रचनात्मक कामही ती करताना दिसतेय. पहिल्यापासून झोकून देऊन किंवा चाळीशीनंतर संपूर्णपणे. सर्वप्रकारच्या संशोधनात चमकते आहे...
दोन टोकामध्ये दरी आहे हे तर मान्य करुया...
अर्धा भरलेला ग्लास असतो. त्याच्या दोन्ही बाजू वास्तव असतात. एक बाजू नि:संशय उजवी असते पण डावं कितीही झाकत राहिलं तरी डाचत रहातं. रहातं ना?...
बसमधला, खंडहर झालेल्या मिलच्या जागेवरचा बलात्कार, दलित युवक जळीत प्रकरण अशी प्रकरणं व्हायची थांबत नाहीत.
अशावेळी काय करायचं?... ज्याला बोलता येतं त्याने योग्य असेल ते योग्य ठिकाणी, योग्य प्रकारे बोलायचं.. याच धर्तीवर लिहिणार्‍याने लिहायचं. कलेच्या माध्यमातून सांगणणार्‍यानं सांगायचं...
२०१२ आणि २०१३ या दोन वर्षी "अभिलेख" उपक्रमाअंतर्गत असा योग जुळून आला. २०१२ ला बलात्कारीत युवतीच्या प्रश्नावरचा दीर्घांक "कन्या" सादर करायला मिळाला.
२०१३ म्हणजे गेल्यावर्षी "शुभमंगल सावधान!" ही एकांकिका सादर करायला मिळाली. अनेकांच्या सहकार्याने आपल्यापरीने प्रश्न मांडता आले. त्या प्रश्नांचे सकारात्मक कोन दाखवण्याचा प्रयत्न करता आला...
शुभमंगल सावधान आणि कन्या बद्दल या आधी इथे लिहिलंच आहे. कन्याचं ध्वनिचित्रमुद्रणही सादर केलंय.
अभिलेखच्या वाचकांसाठी इथे सादर आहे शुभमंगल सावधान या एकांकिकेचं दोन भागातलं ध्वनिचित्रमुद्रण...