"तुझं बरंय बाबा
घट्ट उभा असतोस
निश्चल स्थितप्रज्ञासारखा
कुणाच्याही भानगडीत नाहीस
मी सुद्धा जेव्हा तुझ्याशी बोलायला, भेटायला, मस्ती करायला येतो
तेव्हाही तू ढिम्मच!
असा कसा रे तू?..
मी आक्रसलेला असतो तेव्हाही
लांबवर तू दिसतोस, तो ही तसाच
नेहेमीसारखाच. बोल ना रे ढंप्या!
तुला माहितीए त्या पाचजणींना सांभाळताना
त्यांच्याबरोबर खिदळतानाही
मी तुला कधीच विसरत नाही
स्वत:च्या बायका, त्याही, इतक्या, असूनही
मी तुझ्यासारख्या मित्राला विसरत नाही
याचे तुला काहीच वाटत नाही?..
तुला कसं सांगू?
आभाळ कोसळताना मला नाही रहावत रे!
मी दिल्यात तुला धडका किती वेळा
कबूल आहे मला!
तू तेव्हा तुटतोस, कधी कमी, कधी जास्त
कधी मागे मागे जायला लागतोस
पण माझ्या चंचलपणाला आवर तूच घालतोस!
तेव्हा माझ्या वडीलमित्रा
मी काय म्हणतो
तुला भावनाच नाहीत का?
अरे रहाटगाडगं असतंच की
कधी उचंबळायचं, कधी खवळायचं
कधी शांत तर कधी मस्ती करायची
सगळं आवश्यक असतं आयुष्यात!
आनंद द्यायचा, आनंद घ्यायचा
आपली कर्तव्य ही तर पार पाडायचीच असतात रे प्रत्येकाला!
आभाळ कोसळताना मला का रहावत नाही
हे मी तुला सांगायला पाहिजे का?
अरे काळे नभ म्हणजे माझीच लेकरं!..
मी तुला मानतो ते यासाठी की
माझा उपसर्ग कुणाला तू पोहोचू देत नाहीस
मी उफाळल्यावर तू मला सांभाळतोस
आणि मी रोडावलो तरी
तू दूर पण ठाम उभा असतोस
माझ्यासाठी, एकटा..
मी तुला हे सगळं आज का सांगतोय माहितीए
मलाही हल्ली महत्व कळायला लागलंय
ठामपणाचं, स्थितप्रज्ञेचं, भावना काबूत ठेवण्याचं
अरे जहाजंसुद्धा केव्हा एकदा
तुझ्याजवळ येतो असं म्हणतात
तेव्हाही- स्पष्टंच सांगतो- मी जळतो तुझ्यावर
अरे, मी यांना वाहून नेतो, सांभाळतो
आणि यांना ओढ मात्र तुझीच!
पण तू आहेसच तसा हे ही मला पटतं
अरे मग व्हाय डोन्च्यू एक्सप्रेस?
तू बोलत का नाहीस? बोल!"
"बोलतो बोलतो बाबा बोलतो
फक्त तु़झ्याशीच बोलावसं वाटतं
कारण तुझ्याशिवाय मी नाही
आणि माझ्याशिवाय तू नाहीस
पण एकेकाचं आयुष्यंच असं असतं बाबा!
नाही नाही.. हा नुसता कडवटपणा नाही
एखाद्याने नुसते वास्तवाचेच चटके सहन करायचे असतात, सतत!
आणि सर्वांगानं फुलणारय़ा
दुसरय़ा एखाद्या जीवनाला बघत रहायचं असतं
जमलंच तर सांभाळायचं, मदत करायची
त्याच्याशी स्पर्धा नाही करायची
शेजारी शेजारी उभ्या असणारय़ा, हे खरं
पण धावमार्ग आणि मर्यादा
वेगवेगळ्या असणारय़ा धावपटूंमधे
असते का स्पर्धा?
आणि सगळ्यांनीच स्पर्धा करायची म्हटल्यावर
बघे कोण? टाळ्या वाजवणारे कोण?
धावून दमलेल्या खेळाडूंना विसावा पुरवणारे कोण?
आणि त्यांना शिकवणारे तरी कोण?..
हा धीरगंभीरपणा, शांतपणा, समंजसपणा, स्थितप्रज्ञा
तुला काय वाटतं, आपोआप आलंय सगळं?
हे असलं नुसतं दिसतं सगळ्यांना
पण त्या मागचं, त्या मागचं नाही बघत कुणी!
शिवाय एकेकाचा स्वभाव असतो
न बोलता आपलं काम करत रहाण्याचा
याचा अर्थ आतून तो ओला नसतो
असं काही नाही!
आतला ओलेपणा, सतत दाखवायला लागलो सगळ्यांना
तर नाही कुणाचे डोळे ओलावत
स्वत: न अनुभवलेल्या गोष्टींनी
कोण ओलावणार सांग!
हे बौद्धिक होतंय मान्य आहे मला
मी तुझा वडीलमित्र आहे म्हणून
चान्स घेतोय असंही नाही
तेव्हा, ऐक!
नशीब म्हण, ईश्वरेच्छा म्हण, दैवी शक्ती म्हण
तुझ्यासारख्यांना त्याचं पूर्ण वरदानच असतं!
तुझा मोठेपणा हाच की
इतकं चांगलं चाललेलं असूनही
तुझं माझ्याकडे लक्ष गेलं
तू मला मुक्याला बोलतं करायला लागलास..
तुझ्यासारखे रगेल, रंगेल, दुसरय़ाना उपयोगी पडणारं
आणि यशस्वी आयुष्य जगणारे
माझ्यासारख्यांना निगेटीव्ह म्हणतात
ते पहिलं, तू तरी डोक्यातून काढून टाक
कित्येकांना वास्तव कशाशी खातात
हे आयुष्यभर जाणवत नाही-
सुमार बुद्धिमुळे म्हण किंवा बेसुमार नशीबामुळे म्हण!..
तेव्हा, आता तुला माझं रूप हळू हळू
उलगडायला लागेल..
ही लहान लहान गोजिरवाणी रूपडी, ही युगुलं, हे पेन्शनर्स
संध्याकाळी असं हे सगळं जगच
माझ्या अंगाखांद्यावर असतं
सांग ना कुणाला आनंद वाटणार नाही!
हा असा आनंदी असताना
मी काय करतो माहितीए
मी तुझ्यात माझं प्रतिबिंब न्याहाळत असतो
आंगाखांद्यावरच्या जगासकट!
कळलंय तुला हे कधी?..
तू माझ्याशी मस्ती केल्यावर
मी ढासळतो असं तू म्हणतोस
पण अरे मी तुझ्यातच थोडा थोडा
मिसळत असतो, हे नाही तू पाहिलंस!
आणि तू आखडतोस, रोडावतोस तेव्हा
-मला माहितीए, तुझ्या हातात नाहिए ते-
मी ठाम उभा तर असतोच
पण आतल्या आत तू लवकरात लवकर
माझ्याशी खेळायला यावास म्हणून
मनोमन प्रार्थना करत असतो
तुझा विरह मला डागण्या देत असतो
हे तुला समजलंय कधी?..
मला खात्री आहे तुला हे
कधीना कधी जाणवलं असेलच
कारण तुझ्या लक्षात आलंय?
मी हा असा आणि तू तसा
म्हणूनच आपली मैत्री आहे
आणि अशीच मैत्री अखंड टिकते!..
आता तुझ्या आणखीही एक लक्षात येईल
जगात अशाश्वत असं काहीच नसतं
असं म्हणतात
पण मी अभिमानाने म्हणतो आहे!
आमची मैत्री अशाश्वत आहे!
तुझ्याबरोबर फक्त मी आहे
आणि माझ्याबरोबर फक्त तू आहेस!
मैत्री ही अशी असते
हे जगाला सांगणं
मला तुझ्यामुळेच शक्य आहे!!!"
4 comments:
मैत्र जीवांचे :)
स्वागत श्रीराज! धन्यवाद मित्रा!:D
वा पंडितराज ! फारच सुरेख. समुद्र अन् किनारा संवाद काय सुंदर कल्पनाय. चिरमित्र .
स्वागत आशाजी! चिरमित्र या एका शब्दात सगळा आवाका कवेत आणलाय तुम्ही! खूपच छान अभिप्राय! आणखी काय बोलू? हुरूप वाढतो. आणखी काही चांगलं हातून लिहून व्हावं म्हणून आशिर्वाद मागतो. अंत:करणपूर्वक धन्यवाद!
Post a Comment