राज्य (११)

भाग १० इथे वाचा!
गार्गी भानावर येते आणि ओरडतेच!
“आयलॉडऽऽ हायऽऽडेफिऽऽनेशन!ऽऽ आपल्याकडे?ऽऽ सॉलिऽऽडऽऽ गुंडूभाऊची कमाल्येऽऽ आईऽऽशप्पत!ऽऽ”
गुंडूचं नाव काढल्याबरोबर आई फुशारते.
“बघ! बघ! गार्गे!ऽऽ आहे की नाही!ऽऽ”
“ऑयलाऽ काय कलर दिसताएत टॉऽप! लयऽऽ भारीऽऽ थेटरमधे बसल्यासारखं वाटतं नाऽऽय?ऽऽ राजू! ते लाव नं तेऽ.. काय दिसतं याऽऽरऽऽ- अरे! अरे! हे काय केलंऽऽस!ऽऽ”
राजू रिमोटची बटणं दाबत राह्यलाय.मग रडवेला होतो.
“शी:ऽऽ हे काऽय? काय हेऽ असं काय झालं?ऽ काही दिसतंच नाही!ऽ शी:ऽऽऽ”
आई वैतागलीय.
“हळू हळू रे हळू! महागाची वस्तू आहे ती!ऽऽ काहीतरी करशील आणि-”
गार्गी सरसावते.
“दे इकडे दे! बघते मी!... हॉ हॉऽ हॉऽऽहॉऽ अरे यड्याऽऽ केबल उडालाऽऽ केबल! आता कसं दिसणार? यड्या सेट टॉप बॉक्स पायज्ये यालाऽऽ भाऊ कुठाय? गुंडू भाऊ कुठाय?”
आई हवालदिल.
“अय्योऽऽ म्हणजे?ऽऽ बिघडला टीव्ही?ऽऽ”
“बिघडला बिघडला काही नाही गं! केबल जुनं झालं आता! आता सेट टॉप बॉक्स! याच्यावर फ्री मिळतो यार! आपल्याला कसा नाही मिळाला?- बंद करते आता! केबलवाले झोपलेले असतात मेल्यासारखे!”
राजू ज्याम नर्वस झालाय.
“शीऽऽ बाबाऽऽ”
तो आपल्या नेहेमीच्या जागेवर जाऊन पुस्तक मांडीवर घेऊन बसतो.
“अरे हे काय कारट्या? जेव ना! एवढं वाढून आणलं मी!ऽऽ”
“जाऊ दे गं आई! भूक मेली माझी!”
गार्गी मोठ्याने हसते.
“तू गप गं! जेव रे!ऽ”
“मी नाय जा!”
आई ताट ठेवायला स्वैपाकघरात जातेय.
“दिवटा आहे दिवटा! पोटाला मारून घेतो कारटा!”
ताट ठेवते आणि बाहेर येते.
“अग बाई गार्गेऽ वाजले किती? ऑफिस सुटलंसुद्धा तुझं!ऽ”
गार्गी हसते.
“हंऽऽ म्हटलं तर सुटलं, म्हटलं तर नाही!”
“तुझं बाई भलतंय काय काय नेहेमी! म्हॅटॅलॅ तॅर सुटलॅ म्हणजे काय?”
“तुझा गुंडू म्हणतो.. नोकरी सोड!”
“कधी म्हणाला?”
“म्हणाला! माझ्या ऑफिसमधे आला होता! म्हणाला, मी अस्तॉनॉ तू नॉकरी कशॉलॉ कर्त्येयेस? तुलॉ येक श्टॉल द्येतॉ काडून फास्टफूडचॉ!”
“मग त्यात काय वाईट?”
“स्टॉल चालला नाही की मग काय?”
“असं कसं होईल? गुंडू काढून देतोय एवढा तर-”
“तू गप गं! तुला काय कळतंय!”
“बरं! पण त्याचा तुझा लवकर येण्याशी काय संबंध?”
राजू आता नेहेमीप्रमाणे पुस्तकातूनच सुरू होतो.
“जाऊ दे गं आई! तिची म्हणजे स्पेशल कॅटॅगीरी! वेगळंच सगळं! तिला सगळ्यात काळंच दिसणार!”
“तू गप रे ढापण्या!ऽ तुला सांगतेय मी?ऽ मी कायमची आऊटडोअर ड्यूटी घेतलेय! म्हणावं तर ऑफिसमधे आहे म्हणावं तर नाही!”
“म्हणावं तर स्टॉलवर आहे म्हणावं तर नाही! तळ्यात मळ्यात! नेहेमीची पॉलिसी!”
“त्यात काय वाईट? गट्स आहेत माझ्यात तेवढे राज्या!ऽऽ”
“हो! हो! त्याच्यावरच भाळलाय तो शेंडीवाला!ऽ”
“कोऽऽण?” आई ओरडतेच.
“शीऽऽ अगं तोऽगं! गुंडूभाऊचा पाहुणा! मेलाऽ कसा बघतोऽऽ ईऽऽ ऑक्ऽऽ”
“अग्गबाईऽऽ खरंऽच! माझ्या लक्षातच कसं नाही आलं? गार्गे! एवढा काय वाईट नाहीए हं तो!ऽऽ”
गार्गी कपाळावर हात मारून घेते.
“आयलाऽऽ तू पण काय आईऽऽ शी:ऽऽ”
“शीऽऽ शीऽऽ काय? तू लागून गेलीस अगदी रंभाऽउर्वशीऽऽ”
“ईऽऽ पण तो!ऽऽ ऑ-”
“घराला रंग द्यायला नको, त्याने पिचकारी मारली की झालं! तेल विकत आणायला नको, याच्या डोक्यावरनं रोज थोडं घेतलं की झालं!-”
गार्गी आता राजूवर धाऊनच जाते.
“राज्याऽऽ तुलाऽ मीऽऽ”
राजू जोरात हसत सुटलाय.आई गार्गीला अडवतेय आणि हसतेय.
“जाऊ दे गं! गंमत करतोय तो!”
राजू जोरजोरात दम लागेपर्यंत, डोळ्यातून पाणी येईपर्यंत हसत राहिलाय.गार्गी चरफडत रहाते.आईही हसत राहिली आहे.तितक्यात गुंडू बाहेरून हातात भलं मोठं पातेलं घेऊन येतो.
“काय? काय चाललंय एवढं? हसताय काय?”
“अरे!.. काही नाही रे गुंडू असंच! आणि.. तू एवढं काय आणलयंस?”
“चिकन बिर्याणी! दिल्ली दरबारची!”
“आय्याऽऽ गुंडूभाऊऽऽ”
“भाऊ मला! मला! खूप आवडते मला!”
गार्गी आणि राजूची रस्सीखेच चालू झालीय आणि गुंडू समजावतोय.
“अरे हो! हो!”
आई राजूकडे बघतेय.
“बघ! बघ! मगाशी जेवायला तयार नव्हता कारटा!”
राजू नाचतोय.
“आई मला दे! मला दे! मला आधी!”
तोपर्यंत गार्गीने स्वैपाकघरात जाऊन थाळे आणलेत.
“आई मला पण!”
आई आधी राजूला, मग गार्गीला, सगळ्याना वाढून देते.राजू त्याच्या नेहेमीच्या बसण्याच्या जागेवर जाऊन बकाबका खायला सुरवात करतो त्याचवेळी बाहेरून घरात येण्याच्या दरवाज्यात एजंट उभा.नेहेमीप्रमाणे पानाचा तोबरा, तेल लावलेले खुरटे केस आणि शेंडी इत्यादीसकट.मिष्कीलपणे हसतोय, दोन्ही हात दाराच्या चौकटीवर ठेऊन.
“आओऽऽ” गुंडू त्याचं स्वागत करतो.
खाणारय़ांचं लक्ष एजंटकडे गेलंय.आई एजंटकडे पहात रहाते.गार्गी झटका घेऊन त्याला पाठमोरी होते.राजू खाण्यात दंग.
सगळ्यांचं लक्ष आता राजूवर.खाता खाता राजूचं लक्ष एजंटकडे जातं.राजू खाणं सोडून देऊन हळूहळू उभा रहातो.
“आओऽऽ भाई आऽऽओऽऽ” गुंडू हसत एजंटला आत बोलावतोय.
एजंट हसत हसत आत येतोय आणि राजूनं मुक्कामासाठी बाहेर पॅसेजमधे जाण्याची तयारी सुरू केलीय..