युध्दाची धग
ध्यानस्थं हिमनगसुध्दा वितळतात
असंख्य मरणांचे रतीब घालून
माणसं माणसांना जिंकतात
जिंकायचंय जग
आणि ते अंधारं अवकाशही!
मृत्युचं?...
मग तो कुणी एक
का भीक मागत फिरतोय
युगानंयुगं
भळभळणारी जखम कपाळावर घेऊन…
माणसा! त्याला साथ दे!
खरंच चिरंजीव हो!
मृत्युचं मोल समजायला
तेवढी किंमत मोजायला
हरकत नाही!
No comments:
Post a Comment