आमच्या प्रायोगिक नाटकाची तिकीटं
ब्लॅकने विकली आहेत
असं मी अभिमानाने सांगायचो
तो तिकीटविक्रीवर बसणारा
माझा काळा मित्र
एकदा म्हणाला, विन्या,
इमला अचानक जमीनदोस्त होऊ नये कधी
खूप मोठा आघात सहन करावा लागतो
पेलवत नाही
त्यापेक्षा हळूहळू ढासळत गेलेला बरा
हळूहळूपणामुळे सवय होत जाते
नंतर नंतर काहीच वाटेनासंही होतं
तेव्हा मला कळला खऱ्या अर्थाने
अर्थशास्त्रातला घटत्या उपयुक्ततेचा सिध्दांत
आणि मी त्याना ओरडून सांगायला लागलो!-
कोसळा! कोसळा माझ्यावर!
तुमची दमछाक होईपर्यंत!!
त्यांची दमछाक होतच नाही
आणि तरीही मी आश्चर्यकारकरित्या उभा असतो
एखाद्या बुरुजासारखा
माझं ढासळलेपण सावरत…
