romani_editedRomani2Natyadarpan_NanaDRAMA_editedAvarat_Natya_SamAjra_Vishamabhog_editedNOVEL_editedSmaranshakti Front_Sudrudhvins

Monday, December 8, 2008

दरिया

दोन जीवांचे मीलन होता

दरिया नीलम होता

कधी तो चमचम होता

कधी काळाशार होता


तिन्हीसांजेचे मळभ काल ते

सरता सरता सरत नसावे

लाटांवर कलत्या उन्हाचे

कवडसे आज किती खेळावे

 

असणे त्याचे माहित नसता

अवचित दोघां तेच कळावे

आजवर न भेटल्या फुलाने

जगणे अवघे गंधित व्हावे

 

शब्दांनी ओठांवर यावे

अंतर अंतरांतले मिटावे

रिती अंतरे शब्दही मुके

अधरांनी अधरा बिलगावे

 

झाले त्याचे सुतक न उरावे

न दंगून स्वप्नात रहावे

अथांग हा सागर साक्षी

घटकाभर स्वर्गात रमावे

 

दोन जीवांचे मीलन होता

दरिया नीरव होता

कधी तो उफाळत होता

कधी गूढगंभीर होता!

1 comment:

Abhi said...

ह्या ओळी कमाल आहेत.

असणे त्याचे माहित नसता
अवचित दोघां तेच कळावे
आजवर न भेटल्या फुलाने
जगणे अवघे गंधित व्हावे

खूपच छान!!!

-अभी