भाग (८) इथे वाचा.
मग निशीने ते कसलेसे जाम मनसोक्त चापले.अगदी छोट्या, हाताच्या पंजात मावणार्या स्टीलच्या प्लेटवर टर्राक टर्राक आवाज काढून.अधूनमधून, सुरवातीला आणि शेवटीही भय्याकडून त्याने जामचा पाक प्लेट्वर ओतून घेतला तो वेगळाच.
“अब हो गया बाबा आपका खाकर?”
“एऽऽ डालो! और डालो पाकऽ च्यायलॉऽ हमॅशॉका गिर्हाईक हैऽऽ”
निशीला आता परतणं भाग होतं, एरवी गोड झाल्यावर तिखटासाठी फिरावं असं त्याच्या मनात फार होतं.मरणाची भूक काही केल्या शांत होत नव्हती.
शर्टला, पॅंटला फसाफसा हात पुसत निशी नाईलाजाने परत शाखेकडे निघाला.दोन्ही हात कोपरात दुमडून पंजे आपोआप छातीजवळ आले आणि लगालगा चालतान पंजे जीव नसल्यासारखे हलत राहिले.हालचालीना आपोआप बायकीपणाची झाक आणत.
मागच्या दाराने तो तरातरा शाखेत शिरला आणि समोरच्या सोफ्यावर त्याचे सहकारी खजांची (कॅशियर्स) अनुक्रमे करकेरा आणि आंजर्लेकर अचानक ताठ झाले.
“येऽऽ आला ब् हा ××××× एऽऽनिश्याऽएऽऽआदी इकडे ये! इकडे ये!”
“थांब रे!ऽऽ पहिली कॅश टॅली करूं घेऊ दे मला!”
“एऽऽनिश्याऽ येडेऽ बजा कितनाऽ”
“तो मैं क्या करूं रे करकेर्या! बैठा कितना बजे? बारा बजे!”
आंजर्लेकर उठलाच.
“ये ×××ऽऽ आदी आमची कॅश घेऊन टाक्! साल्या गाडी जात्ये आमची.तुला काय तू येकटा.पोरं बाळं आहेत आम्हाला.चलचलचल!”
“एऽऽ घाई करू नकोस हं आंजर्लेकर! हां! माझी कॅश टॅली झाल्याशिवाय-”
“निश्याऽ×××ऽ लीडरको बोलूं? अबी आनेका है वो? बोल! बोलूं?”
“एऽऽ क्या करताय रे तुम? मेरा टॅली नही कुच नही! लपडा हो जायेगा तो मेरेको भरना पडेगा.सुबेसे एक तो हैरान हो गया मैं! एक तो कोई बैठनेको तैयार नही मेन कॅशमें-”
आंजर्लेकर आणखीन चवताळला.
“अर्ये ××××× वादले कीती? किती वादले बघ! पातला पात मिन्ट! ××× बाहेर जाऊन खातोस की ××तोस?- अर्ये ×××ऽ साडेतीनची गाडी पकडतो आम्ही! रोज!”
“हांऽऽ आणि काय करता? पत्ते खेळत बसता! गाडीत! उतरल्यावर स्टेशनात! घरी!”
“एऽऽतेरीऽऽनिश्याऽऽ- एऽऽ वो देक् लीडर आ गया!”
“किदर है रे किदरे? साला ×× बनाता है मेरेको?
“वो देक्... वो देक् ××... बंड्या के सामने... मस्टरपर सही कर रहा है!”
“एऽऽगोविंदऽऽ गोऽऽविंदऽ हा बघ हा निश्याऽऽ-”आंजर्लेकर ओरडून युनियन लीडर गोविंद भैसाणेला बोलवायला लागला.
लीडर गोविंद शाखेत प्रवेश करतोय असं दिसल्यावरच खालचा बंड्या टुणकन् आपल्या जागेवरून उठून बाजूला झाला होता.आधीच.काऊंटर होते त्या बाजूला उगाचच काहीतरी काम काढून.मस्टर खालच्या बंड्याच्या टेबलावर.गोविंद भैसाणे कर्मचार्यांचा नेता.जहाल राजकीय पक्षाचा पाठिंबा असलेली युनियन.गोविंद शहरातल्या कामगार एरियात वाढलेला.पार्श्वभूमी संशयास्पद असं म्हणायला जागा.गोविंदची कचेरीत येण्याची वेळ ही अशी.खालचा बंड्या शानपत.गोविंद सही करताना तो कशाला समोर बसतोय.
बरं काऊंटरजवळ गेल्यामुळे बंड्याचा फायदाच.नेमकी परिसरात रहाणारी दणदणीत प्रौढ कुमारिका आलेली.काऊंटरमागे उभी.बंड्या ’×××× काम’ असं नेहेमीप्रमाणे पुटपुटत काऊंटरमागे दाखल.तिच्याजवळ.जास्तीत जास्त.तिला शब्दात पकडून.हसत.ज्याला महिला अत्त्याचार विरोधी संघटना ते व्हर्बल अब्यूज का काय म्हणून निश्चित हरकत घेऊ शकतील तिथपर्यंत पोचलेला.प्रौढ कुमारिकेचं काही कळण्याच्या पलिकडे असं वागणं.ती खरंच निरागस की तसा आव आणणारी की... कळायला मार्ग नाही...
“गोऽऽविंदऽ हा बघऽऽएऽऽनिश्याऽऽएऽऽ हा नाय् बोल्तो ब् कॅश घ्यायलाऽऽ” आंजर्लेकरचं चालूच.
गोविंद आत्ता कुठे शाखेत प्रवेशलेला.नमस्कार चमत्कार, हास्य झेलत.घामाघूम.डोळे लाल.कपाळ खाली ओढून आणि बुबुळं वर करून रोखून बघण्याची सवय.आल्या आल्या तो एसी युनिटसमोर उभा राहिलेला.त्यानही भागत नाही म्हणून मग फॅनखाली.
इकडे निशीची सव्वाहात फाटलेली.अजून गोविंद भैसाणेला काही ऐकू गेलेलंच नाही!
“ए नको एऽ आंजर्लेकरऽएऽऽप्लीजऽऽ नको सांगू रे त्यालाऽऽ एऽऽ प्लीजऽऽ ओरडू नको रेऽऽ दे! दे कॅश!ऽ एऽप्लीजऽ”
आता करकेर्यालाही चेव चढलेला.
“एऽऽ गोईंदऽऽ ये देक् रेऽऽ ये निश्या फॉर्म भी नही भरताय अपना युनियनकाऽऽ कॅशबी नई लेताऽयऽ येऽगोईंदऽऽ...”
“ये चूप बैठ रे करकेर्याऽऽ तेरा बी दे कॅश येऽऽ द्येव रेऽ दोनोंका द्येव बाबाऽऽ मेरा कूच होताय होने दोऽऽ लपडा नही मंगताय बाबाऽऽ आज मार्गशीर्षका गुरवार है उपरसेऽ द्येव द्येव बाबाऽऽ एऽऽ”
निशी काकुळतीला आलेला बघून मगच त्याचे शेजारी, सहकारी खजांची ओरडायचे थांबले.खुदूखुदू हसायला लागले.वेड्यासारखे उड्या मारायला लागले.टाळ्या द्यायला, घ्यायला लागले.
खिदळत, निश्याला वर आणखी टपल्या, टिचक्या मारत, नको तिथे चिमटे काढत दोघांनी आपापली उरलेली कॅश निशीच्या डोसक्यावर आदळली.सटकले...
No comments:
Post a Comment