रंगबावरी झालीस ग तू
लाजलाजरी झालीस ग
बंध अचानक जुळून येता
मळभ टाकून उठलीस ग!
त्याला आत दडवतानाही
स्वत:शीच किती हसलीस ग
बोललीस न कुणा काहीही
तरी ओळखली गेलीस ग!
वेलीचा आधार तरुला
तशीच खंबीर झालीस ग
कधीतरी डोळ्यांनी तुझ्या मग
तूच फसवली गेलीस ग!
गाव आपला मागे टाकून
हिरवा साज तू ल्यालीस ग
तिमिरातून मग भल्या पहाटे
घरट्यात तुझ्या तू वसलीस ग!
तळहातीच्या रेषांहुनही
फोडाला त्या जपलीस ग
आई होण्याआधी कुणाची
मायच त्याची झालीस ग!
काजळाने भरलेले टपोरे डोळे
आणि गालावर क्षणातच ओळखीचे ह्सू
निरागस जिवणीत भविष्य पहातो
असे आम्ही जगतो असे आम्ही जगतो!
गार हवेचा स्पर्श चिवचिवती भूपाळी
पहिला मोकळा श्वास तनमना जाग येई
कोंडले निश्वास दिसभर टाकतो
असे आम्ही जगतो असे आम्ही जगतो!
इंद्र्धनूच्या झोतात भावभावनांशी खेळ
मळभ दाटता उरी,अक्षरांशी खेळ
माणसे नात्याची खेळ आयुष्याचा होतो
असे आम्ही जगतो असे आम्ही जगतो!
शांत हवेच्या कानात वेडे वारेसे शिरावे
आले कुठून मळभ अवचित ना कळावे
काळेशार मेघ जणू मनी काहूर दाटावे
क्षणी बरसता धारा मनमोकळे ते व्हावे
निराकार ईश्वराने रूप केवढेसे घ्यावे
थेंब थेंब अमृताने धरतीला भिजवावे
निळ्याभोर आकाशाने कीती रंग पालटावे
आरश्यात धरतीच्या मात्र हिरवेच व्हावे
